motyw wampira w literaturze i filmie

Motyw wampira jest mi znany od wczesnego dzieciństwa, kiedy to po raz pierwszy obejrzałam film pt. Dracula (1992). Od tamtej pory czytam i oglądam przeróżne wyobrażenia wampirów. Najbardziej poszerzyłam swoją wiedzę będąc w gimnazjum, kiedy poznałam dużo legend, wierzeń na temat tych stworzeń z różnych zakątków świata. Motyw kobiety w literaturze – różne portrety i wizerunki na wybranych przykładach. Motyw kobiety od tysięcy należy do największych inspiracji literackich, która pojawia się dosłownie w każdej epoce. Niezależnie od okresu historycznego zawsze można spotkać ten topos, lecz jego ujęcia są różne, tak samo jak kobiety. Mądro, Sylwia Wizerunek bibliotekarza w literaturze i filmie XX i XXI wieku., 2012 Master’s thesis thesis, Pedagogical University of Cracow. [Thesis] Text. PRACA MGR - CAŁOŚĆ.pdf. Motyw zemsty w literaturze i filmie. Omów na wybranych przykładach. Jak podaje słownik języka polskiego, zemsta to odwet za doznane krzywdy. Jest to osobista próba wymierzenia kary za zło wyrządzone przez drugiego człowieka. W takim sensie pojawia się niezwykle często w literaturze – związana jest z motywem sprawiedliwości, honoru ＊ Dzieje i wizerunek wampira • ☸ڿڰۣ Wampiryzm ☸ڿڰۣ • pliki użytkownika liz8 przechowywane w serwisie Chomikuj.pl • Wampiry w wierzeniach ludowych2.doc, Dzieje i Historia wizerunek mapira.doc nonton film dilan 1991 full movie indoxxi. Poniżej lista prac maturalnych z języka polskiego które mamy dostępne od ręki. Cena wynosi 39 zł za pełen pakiet, tj. bibliografię, plan ramowy oraz tekst właściwy prezentacji. Skontaktuj się z nami przez mail: pomocmaturalna2013@ Postać wampira w wierzeniach, literaturze i filmie. Scharakteryzuj motyw na wybranych przykładach Zjawy, upiory i wampiry w literaturze. Jaką funkcję w literaturze pełnią tego typu kreacje? Zaprezentuj problem na wybranych przykładach Przedstaw motywy wampiryczne w wybranych tekstach kultury Oblicza horroru. Literackie i filmowe realizacje gatunku Wróżki są wszędzie Wampir – klasyczna definicja wampira identyfikuje postać z trupem zmarłej osoby. Wg ludowych podań wampirem mogą zostać : przedwcześnie zmarłe osoby, czarownica, heretyk, dziecko z nieprawego łoża oraz wilkołak (charakterystyczne przenikanie postaci). Głównym pożywieniem wampira jest krew, mająca także wartość sakralną. Postać wampira powstała na skutek obaw przed zmarłymi i ich zjawami. Prototypy wampira: a) EMPUZY I LAMIE: kobiece demony, które swoim erotyzmem przyciągały mężczyzn, a w trakcie organizowanych przez siebie uczt pozbawiały nieszczęśników krwi. b) LILITH: żeński demon, inaczej Lamia. Wg niektórych źródeł Lilith była pierwszą żoną Adama. Odżywiała się krwią małych dzieci. c) STRZYGA: ptak prowadzący nocny tryb życia, odżywiał się krwią. d) LARWY I LEMURY: postaci, zamieszkujące zaświaty, które powracają do świata żywych, ponieważ na ziemi nie zaznały spokoju. Ich pojawienie się powoduje padaczkę, hipochondrię i dziwaczne zachowania. e) SYRENY: w pierwotnej wersji były ptakami, które żywiły się ludzkim mięsem. Zamieszkiwały samotną wyspę, a ich ojcem był Feriks. W czasach nowożytnych , poczynając od XII wieku, pojawia się wiele odniesień do postaci wampirów i wilkołaków. W „Historii Anglików” niejakiego Wilhiama z Newburgh, spisanej po łacinie, główny bohater jest świadkiem niecodziennych wydarzeń. Według opowieści księdza stare zamczysko zamieszkuje duch człowieka, który dzięki szatanowi opuszcza swój grób i wędruje po okolicy. Z relacji innych tubylców wynika, że nocą pojawia się w mieście i straszy ich mieszkańców odrażającą posturą (rozkładający i śmierdzący trup). Tutejsza społeczność postanawia, więc odkopać grób domniemanego wampira i znajduje w nim pucułowatego i nabrzmiałego człowieka. Jeden z przywódców akcji zabija go rydlem, a następnie pali na stosie. Początek XII i XIII wieku bogaty jest w historie o wampirach, w których stałym motywem jest poszerzanie czy nabrzmiewanie ich ciał. Skandynawskie mity: – w drugiej połowie X wieku pojawia się skandynawska saga „Erybyggja”, która przedstawia losy tutejszych mieszkańców. -bohaterem jednej z opowieści jest Torolf, którego śmierć spowodowała dziwne zachowania u zwierząt (zdziczałe bydło, ptaki siadające na jego grobie padały martwe). Torolf jako prototyp skandynawskiego wampira nachodził okoliczne gospodarstwa zimową porą. Jego ojciec wraz z towarzyszami bali się odwiedzać syna Torolfa w obawie, że ten również został wampirem (motyw produkowania wampirów przez inne wampiry). W obawie przed katastrofą przeniesiono ciało Torolfa w miejsce niedostępne dla ludzi (powracający motyw nabrzmiałego ciała). Był to jednak nie lada wyczyn, gdyż zwłoki były na tyle ciężkie, że przy ich przenosinach brało udział kilka osób. Rumuńskie podania ludowe: -duża częstotliwość występowania postaci wampira, co przejawia się w ilości słów, określających jego postać, -rumuński prototyp wampira występuje jako żywa postać, -wampirami zostają: nikczemnicy (w szczególności ci nieszczędzący kobiet), nieochrzczone dzieci, krzywoprzysięzcy, dzieci ciężarnych kobiet nieodporne na uroki wampirów, -postać wampira powstała w wyniku lęku przed niespodziewaną śmiercią, -w Rumunii powstało wiele metod na unieszkodliwianie wampirów: ekshumacja ciał w soboty, palenie serca i nacieranie jego popiołem dzieci i zwierzęta w celu odegnania złych mocy. Natłok średniowiecznych tekstów o wampirach skłonił kler do stworzenia opozycyjnych historii, mających zwalczać przekonanie o nadludzkich siłach. Na przełomie XVI i XVII wieku pojawia się zatem „Rozprawa o pojawieniu się duchów i wampirów na Węgrzech i Morawach…” A. Calmeta, która staje się próbą racjonalnego wytłumaczenia wiary ludzi w postaci z zaświatów. W tekście literackim pojawia się kilkadziesiąt reportażowych historyjek, które mają być zaprzeczeniem istnienia nadprzyrodzonych postaci. Współcześnie obserwujemy renesans postaci wampira. Powstaje cała paleta obrazów (filmy, seriale) z ich udziałem. Twórcy czerpią z literatury i ludowych podań, kreując coraz to zmyślniejsze historie rodowodu wampirów i ich zmagań z rzeczywistością. Hitem ostatnich czasów jest film, powstały w oparciu o cykl książek S. Meyer pt. „Zmierzch”, a także popularny serial „Pamiętniki wampirów”. Download Free PDFDownload Free PDFDownload Free PDF"In Gremium" 2014, nr 8, s. RawskiThis PaperA short summary of this paper1 Full PDF related to this paperDownloadPDF Pack Moi Drodzy, Niech tradycji stanie się zadość w tę Bezsenną Środę jak nigdy dotąd muszę wykrzyknąć głośno i wyraźnie: BO KREW JEST ŻYCIEM! Dzisiaj będzie o wampirach. O krwiopijcach w literaturze. Fascynujących, ujmujących, zepsutych do cna. O martwych sercach, ostrych kłach i nienasyconym pragnieniu. Wampirach, które w historii narobiły niemało zamieszania, stając się ikonami popkultury. O samej istocie wampiryzmu nie ma sensu się rozpisywać, bo wydaje się, że każdy już dodał tutaj cegiełkę od siebie. Napiszę jedynie, że tradycyjny mit wampiryzmu przyciąga mnie jak nic innego. Potrzeba nieśmiertelności, samotność w stuleciach wypełnionych niekończącymi się nocami i krwią. Istoty doskonałe, oscylujące na granicy największego tabu. Specjalnie dla Was wybrałam piątkę MOICH ULUBIONYCH WAMPIRÓW w literaturze każdy z nich warty jest poznania. <3 HRABIA DRACULA Z DRACULI BRAMA STOKERA Symboliczny antychryst, ten, który przeszedł do historii, jako najpotężniejszy pośród wampirzego świata. Król popkultury, drapieżnik i zdobywca spragniony młodości, spragniony podboju, żądny krwi. Symbol nieujarzmionej seksualności, kanibalistycznego pragnienia, bo KREW JEST ŻYCIEM! Ma wiele twarzy, przybiera wiele postaci. Nieśmiertelny władca Transylwanii. O Draculi poczytacie TUTAJ. CARMILLA Z CARMILLI SHERIDANA LE FANU Najpiękniejsza, najbardziej wyjątkowa, jedna z najsłynniejszych, pierwszych, niesłychanie gotyckich wampirzyc w literaturze. Le Fanu poluźnił wiktoriańskie gorsety, przyprawił kobiecie kły, zrywając z tradycją pruderyjnej damy w opałach. Carmilla pojawia się znikąd niczym piękna zjawa. Jak rasowy drapieżnik przybiera perfekcyjny kamuflaż i rzuca urok na każdego wokół. Rozkochuje w sobie delikatne niewieście serce, obiecuje miłość po grób i jeszcze dalej, by zaatakować znienacka. O Carmilli poczytacie TUTAJ. LORD RUTHVEN Z WAMPIRA JOHNA WILLIAMA POLIDORI Pierwszy prawdziwy, dekadencki wampir literatury, który powstał tej samej nocy co Frankenstein Mary Shelley, podczas legendarnego wieczoru w Villi Diodati w 1816 roku. Ten, który zainspirował po latach Brama Stokera do stworzenia Hrabiego Draculi. Wampir-mizantrop, wyuzdany anty-człowiek, który żywi niesmak i urazę do gatunku ludzkiego. Pan swojego losu, sadystyczny i uwodzicielski, relikt dawnej epoki, który wciąż pozostaje libertynem całym swoim martwym sercem. O Wampirze poczytacie TUTAJ. KURT BARLOW Z MIASTECZKA SALEM STEPHENA KINGA W uniwersum Króla Horroru wampir wielki i przedwieczny. Ten, który jest tak starożytny, tak mityczny, że narodził się tysiące lat przed pojawieniem się chrześcijaństwa. To istota pradawna, która potrafi czekać w uśpieniu przez dziesięciolecia. Sieje terror, strach i zniszczenie, a tym razem za cel uznała małe miasteczko Jeruzalem w stanie Maine. LESTAT DE LIONCOURT Z CYKLU KRONIKI WAMPIRÓW ANNE RICE XVIII-wieczny libertyn, niepokorny syn francuskiego markiza, który po zamianie w wampira, otoczony niezmierzonym bogactwem obserwuje powolne umieranie swojego świata. Melancholijny z natury, samotnik o duszy poszukiwacza, jak na mistrza apatii przystało nie stroni od okrucieństwa. Lestat jest bohaterem całego wielotomowego cyklu i to wokół niego kumulują się poszczególne wydarzenia. O Wywiadzie z wampirem poczytacie TUTAJ. BONUS: ŚNIEŻKA Z OPOWIADANIA SNOW, GLASS, APPLES NEILA GAIMANA Wisienka na wampirzym torcie, czyli wcale nie takie baśniowe oblicze Królewny Śnieżki widziane oczami Złej Królowej. Śnieżka Gaimana też ma usta czerwone jak krew, ma włosy czarne jak heban i skórę białą jak śnieg. Zimną jak lód. Ma też zęby, zaostrzone, by lepiej móc spijać posokę swoich ofiar. To dziewczynka-demon, która niszczy królestwo, poluje pośród drzew i triumfuje swoją krwiopijnością. Jej historia jest obrzydliwa i fascynująca jednocześnie, ukryta między słowami. Tylko dla dorosłych! O Snow, Glass, Apples poczytacie TUTAJ. A czy Wy macie swojego ulubionego literackiego wampira? A może ulubionego krwiopijcę srebrnego ekranu? Bo warto czytać. O.

motyw wampira w literaturze i filmie